Śliwa ‘Herman’ Prunus domestica ‘Herman’

Charakterystyka

Śliwa Herman pochodzi z Szwecji. Uzyskano ją z odmian Car i Ruth Gerstetter. W Polsce uznawana jest za wybitnie deserową śliwkę. Odmiana bardzo wczesna. Owoce nadają się już do spożycia końcem lipca. Posiada dobrą odporność na choroby. Polecana do sadów towarowych, działki, sady przydomowe.

Wygląd

Drzewo rośnie dość silnie. Tworzy koronę rozłożystą. W okres owocowania wchodzi wcześnie. Plonuje obficie i regularnie. Wysokość drzewa różni się w zależności od wczesnego cięcia i formowania korony niskiej lub wysokiej. Najczęściej osiąga wymiary 3-5m. Podkładka Ałycza, na której szczepione są śliwy, to najlepsza typowa podkładka wykorzystywana w ich produkcji.

Kwiaty i liście

Śliwa Herman kwitnie białymi kwiatami przyciągającymi pożyteczne owady zapylające. Liście są ciemnozielone z połyskiem, lekko ząbkowane, o jajowatym kształcie. Czas kwitnienia tej odmiany występuje na przełomie kwietnia i maja.

Owoce

Śliwa Herman jest odmianą samopylna. W okres owocowania wchodzi wcześnie, owocuje corocznie bardzo obficie. Owoce rodzi średniej wielkości o wadze około 32g, fioletowoniebieskie, bardzo smaczne, soczyste, łatwo oddzielające się od pestki. Owoce zawierają wiele witamin i składników mineralnych, w tym: witaminę K, B, A, E, cynk, magnez, żelazo, wapń, potas. Jako owoce bogate w liczne antyoksydanty, śliwki doskonale wspomagają walkę organizmu z wolnymi rodnikami, dzięki temu wspomagają profilaktykę chorób układu sercowo-naczyniowego, takich jak miażdżyca. Zawartości błonnika w owocach śliwek a zwłaszcza pektyn bardzo korzystnie wpływa na funkcjonowanie jelit.

Wymagania

Śliwa Herman będzie dobrze rosła na takich samych glebach jak jabłonie czy wiśnie. Śliwy wymagają gleb żyznych, ciepłych i przewiewnych. System korzeniowy śliw nieźle znosi wysoki poziom wód gruntowych, nie powinien on jednak sięgać wyżej niż 1 m. Piaszczyste podłoża uboższe w próchnicę, ale o gliniastym podłożu zalegającym na 40-60 cm również nadają się na sadzenie śliw. Stanowiska suche w okresie owocowania zdecydowanie pogarszają jakość i wielkość owoców. W drugim roku po posadzeniu glebę wzbogacamy w składniki mineralne (azot, potas, fosfor, magnez).

Uprawa i pielęgnacja

Korony drzew śliwkowych formujemy przez 3-4 lat po posadzeniu. Formowanie zaczynamy już w pierwszym roku. Posadzone jesienią przycinamy wiosną. Na konary szkieletowe przeznacza się 3-4 pędy wyrastające z przewodnika pod kątem prostym lub rozwartym. Skraca się je o 2-3 długości. Przewodnik przycina się w odległości 50 cm od najwyższego pędu bocznego. Jeśli jednoroczny okulant nie ma żadnych rozgałęzień, to przycina się go na wysokości 90 cm. Rany po cięciu zabezpieczamy maściami ogrodniczymi. Miejsce przygotowane do sadzenia powinno być odchwaszczone, stanowisko wybieramy południowo-zachodnie lub zachodnie.

Zbiory i przechowywanie

Dojrzałość zbiorcza – koniec lipca.

Zapylanie

Zapylacze: Samopylna.

Zastosowanie

Można spożywać je świeże, na dżemy, kompoty, marmolady.

Odporność

Dobra odporność na mróz.

Cechy sadzonki

Podkładka: Ałycza.

Wysokość sadzonki: 120 – 160 cm.